Türk - Altay mitolojilerinde ismi geçen, kel masal kahramanı keloğlan, anasıyla yaşamını sürdüren gariban biridir. Hâyâlperest bir kişiliği vardır. Annesiyle vedalaşır ve evinden ayrılır. Böylelikle masalların gelişme kısmı başlamış olur.
Keloğlan'ın İki Dönemi: Mitolojik Çağ ve Masalsı Çağ.
Mitolojik evrende keloğlan, ateş tanrıçasıyla mücadele ederken masalsı evrende islâmî figürler de vardır ve keloğlan, ateşte yanmaz. Mitolojik evrende tam bir kahramanken masalsı evrende sivri zekâlı ve hatta hilebaz bir kişiliktir. İşte bu mitolojik evrendeki Keloğlan'ın adı Tazşa'dır. Kazak Türklerinde halen bu adla anılır.
Normal insan formunda iken saçları uzar fakat aniden silkinerek süper kahramana dönüşünce saçları dökülür. Mitolojik evrendeki keloğlan'da gülünç unsurlar yoktur tam aksine tanrısal güçleri vardır. Fakat zamanla mitolojik öğelerinin birçoğundan arınmış bir masal kahramanı olur. Burada da devlerle, anka kuşuyla, cadılarla karşılaşır. Bu yönüyle Nasrettin Hoca'dan ayrılır.
Ozanlar tarafından da anlatılmaya başlandığı zaman masallar şiirsel bir üslup kazanır . Kendisine dahi şairlik özelliği katılır. Masallar çoğunlukla güldürü öğesi barındırır. Bu da Türk insanının gelişmiş mizah yapısıyla doğrudan ilgilidir zira söz konusu mizahî öğeler daha sonradan halk tarafından bizzat masallara eklenmiştir.
Bu evrende artık padişah kızına aşık Keloğlan vardır. Zira en imkansız aşk odur. Keloğlan, padişahın kızı evlenmek zorundadır. Bu nedenle Kaf Dağı'na gider ve padişahın istediği şifâlı otu bulmaya çalışır. Cadılar karşısına çıkar. Dev domuzları binek hayvanı şeklinde kullanan devlerle savaşa girer. Fakat her masalın sonunda olduğu gibi burada da Keloğlan galip gelir.
