Oğuz Atay’dan Alıntılar

Dünyadan çaldığımız en güzel zamanların anahtarı kitaplardır. Mutsuzluğumuzu örtmekte bir arkadaştan daha etkili, mutluluğumuzu huzurla birleştirmek de bir sevgiliden daha yeteneklidir.

 

Bazı yazarlar vardır her daim başucumuzda tuttuğumuz, kelimeleriyle hayal dünyamızı süslediğimiz,

Bazı cümlelerin altını çizerken büyüsünde kaybolduğumuz.Oğuz Atay’da cümleleriyle bizi büyüleyen iç dünyamıza selam verem yazarlardan biri. Şimdi Oğuz Atay’dan alıntılarla iç dünyamıza bir yolculuk yapalım:

 

1)      Anlamıyorlar, nazlanıyorum sanıyorlar. Oysa hiçbir şey istemiyor içim.

 

2)      “Beni bir gün unutacaksan, bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna.”

 

3)      “İçimin yorulduğunu hissediyorum.”

 

4)      “Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum.”

 

5)      “Yalnız kalmaktan korktukça yalnızlığım artıyor.”

 

6)      “Her gün yeni baştan yaşamak mümkün olacak mı dersin? Bir gün öncesine korkak bir bezirgânlıkla sarılmadan yapabilecek miyiz? Yoksa yarından korktuğumuz için, düne köle gibi bağlanacak mıyız?”

 

7)      “Kitapçıların ve çiçekçilerin bazı özellikleri olmalıdır Olric. Gelişi güzel insanlar bu mesleklerin içine girmemeli. Kitaplar ve çiçekler özel bir itina isteyen varlıklardır.”

 

8)      “Beni anlamıyorlardı. Zararı yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı.”

 

9)      “Şu anda,  sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim” dedi: Gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek: “Seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda..”

 

10)   “Beklenen geç geliyor; geldiği sırada insan başka yerlerde oluyor.”

 

11)   -Daha kaç kez ıskalayacağız hayatı Olric?

-Oklarımız bitene kadar efendimiz…

 

12)   “Korkuyoruz düşünmekten ve sevmekten korkuyoruz. İnsan olmaktan korkuyoruz. İnsana benzetirsek, onlara acımaktan korkuyoruz. İşin içine bir kere acıma girerse ondan bir daha kurtulamamaktan korkuyoruz.”

 

13)   “Hep kötü olaylar, can sıkıcı olaylar tekrarlanıyordu. Güzellikler, bir kere görünüp kayboluyordu.”

 

14)   “Kelimeler, albayım bazı anlamlara gelmiyor.”

 

15)   “(…)En kötüsü, hayır demeyi öğrenemedim. Yemeğe kal, dediler: kaldım. Oysa, kalınmaz. Onlar biraz ısrar ederler; sen biraz nazlanırsın. Sonunda kalkıp gidilir. Her söyleneni ciddiye almak yok mu, şu sözünün eri olmak yok mu; bitirdi, yıktı beni.”

 

16)    “Zor olan acının şiddeti değil, sürekliliği..”

 

17)   “Başkalarının yazdıklarını silmeye çalıştım: Mürekkeple yazmışlar oysa. Ben kurşun kalem silgisiydim. Azaldığımla kaldım.”

 

18)   “Kitaplar yüzünden çok acı çekiyorum Esat Abi. Sanki hepsi benim için yazılmış.”(Tutunamayanlar)

 

19)   “-Elimde değil Olric.

Ne efendimiz?

Elleri Olric, elleri..”

 

20)   “Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazanırdı. Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim.”

 

21)   “Ne ölmek nefes almaktır. Ne de yaşamak nefes almaktır… Yaşamak; sevilmeyi hakeden birine yaşamını harcamaktır.”

22)   “Hiç şiir okumamış gibi kötüsünüz.”

 

23)   “Sen duydun mu sustuklarımı?”

 

24)   “Bazen ne yaparsan yap yaranamıyorsun. Ve yaranamadıkça yaralanıyorsun.”

 

25)   “Siz bilemezsiniz albayım, insanlık tek başına kollarımda can verdi. Yanında kimseler yoktu.”

 

26)   “Neden bu evden bir türlü çıkamadım? Neden bütün isyanlarımı kafamda yaşadım?”

 

27)    “Artık gelecek planlarımı hayattan gizli yapıyorum. Sanki hayat, işini gücünü bırakıp planlarımı bozmak için her şeyi yapıyor”

 

28)   “Kolundaki yaralar efendim? Tutunurken öyle oldu Olric. Ya yüreğindeki yaralar efendim? Tutulurken öyle oldu Olric! Peki ya gözlerindeki suskunluk; ne efendim. Hiç dokunma. Sus Olric.”

 

29)   “Ben iç dünyama dönüyorum. Orada hayal kırıklığına yer yok.”

 

30)   “Yalnızlığına iyi bak, sahip çık. Kaç kişinin emeği var onda kim bilir?”

 

Bu gibi haberlerinin devamı için parafesor.net sitemizi ziyaret edebilirsiniz. 

Benzer içerikler için buraya tıklayınız.