Öfkeli Çocuğun Dönüşümü

Amerika Birleşik Devletleri’nde doğan bir yaşındaki Beth Thomas ne yazık ki yakın zamanda annesiz kalmıştı. Erkek kardeşiyle birlikte babasının bakımı altında yaşıyordu. Geride onları besleyecek, yetişkinlik çağına kadar bakacak olan bir ebeveyne sahip oldukları düşünülebilirdi. Oysa bu adam çocuklarını beslemiyor, onları fiziksel ve sözel olarak taciz ediyordu. Gerçekler gün yüzüne çıktıktan sonra küçük çocuklar sosyal hizmetler tarafından alındı. Bu esnada bir kilisenin papazı olan Tim ve eşi Julie Tennent evlatlık başvurusunda bulunmuştu.

Çiftin ve çocukların kaderini belirleyecek olan da tam olarak bu başvuruydu. 19 aylık Beth ve 7 aylık Jonathan kısa sürede yeni evlerindeydi. Başta herkes makus talihlerinin döndüğüne inanıyordu. Yeni ebeveynlerin sevgi ve güler yüzden başka bir şey vermeyeceği çok açıktı. Beklentiler devam ederken, birkaç ay sonra Beth belirgin değişimler gösterdi. Geceleri sık sık kâbus gören küçük kız genellikle bir adamdan söz ediyordu. Başına gelenleri hâlâ tam olarak kavrayabilecek yaşta değildi. Bu yüzden travmatik geçmişinin dışavurumu son derece gaddar yollarla oldu.

Küçük kardeşine agresif bir tutum sergilemenin yanı sıra işkence etmeye başlamıştı. Olağandışılığı bununla da sınırlı değildi. Davranış bozuklukları arasında; toplum içinde mahrem yerleriyle oynamak, evcil veya sahipsiz hayvanlara iğne batırmak, kuş yuvalarını dağıtmak ve kardeşini uygunsuz bir şekilde okşamak vardı. Tennent çifti Beth’in davranışlarından açıkça rahatsızlık duyuyordu.

 

Durum, ilişkilerini zedeleme noktasına kadar varmıştı. Günden güne daha cesur görünen Beth, en sonunda mutfaktan birkaç bıçak çalacak kadar ileri gitti. Julie ortadan kaybolan bıçakların nerede olduğunu sorduğunda küçük kızın yüzünde şeytani bir gülümseme oluşmuştu. Onu kontrol altına alabilmenin tek yolu geceleri odaya kilitlemekti. Bir bakıma iki yetişkin ve küçük bir çocuk hayatı için endişe ediyordu. Çift, davranış bozuklarını düzeltebilmek maksadıyla sosyal hizmetlerden çocuğun geçmişine dair bilgi istedi.

İstismara dair yaşam öykü olduğunu bilmiyorlardı. Evlat edinme prosedürleri sırasında gizlilik yasaları devreye girmişti. Kurum tarafından yasalar bir kez daha hatırlatılarak gerçeğin ortaya çıkması geciktirildi. Beth geçirdiği son öfke nöbetinde kardeşini ciddi anlamda yaraladı. Bu, Julie ve Tim için bardağı taşıran son damla oldu. Arayışları istismar hakkında bilgi edinmelerini sağladı. Zaman kaybetmeden profesyonel bir yardım eli arandı. Bu el, Dr. Magid adında bir klinik psikologdan gelmişti.

Birkaç seanstan sonra Tepkisel Bağlanma Bozukluğu olduğu ortaya çıktı. Yaygın semptomlar arasında; kendine zarar verme, olumlu duyguları hissetmede zorluk yaşama, başkalarına karşı az miktarda duygusal tepki verme, öfke ve üzüntü gibi dönemlerden geçme vardı. Tedavisi için aileden geçici olarak ayrılması ve aynı durumdan muzdarip olan çocukları yetiştirme konusunda uzman birinin bakımı altına bırakılması gerekiyordu.

Talimatlar doğrultusunda özel bir yuvaya verilen Beth, Connell Watkins’in gözetimine girdi. Herhangi bir şey yapmadan önce izin alması gereken ciddi bir ortamda bulunuyordu. Ona verilen görevler yoluyla öz güven kazandı, hayvanlarla bağ kurdu, empati ve şefkat duygularını hissetti. Bir çocukta olması gereken duyguları kazanmıştı. Yaptığı her başarılı iş sonrası takdir topladı. Övmeyi, övünmeyi bildi. Devlet okuluna yazıldı ve kilisenin aktif bir üyesi oldu. Sadece bir yıl içinde müthiş bir ilerleme kaydetmişti.

Artık kendine zarar veren eylemlerde bulunmuyordu. Dahası küçük kardeşini ve ebeveynlerini öldürmek istediği için pişmandı. Bir keresinde öfkesinin nereden geldiğini sorduklarında, öz babasının canını acıtmasından kaynaklandığını söyledi. Bu, küçük bir çocuktan duymak isteyeceğiniz son şeydi. O, içinde bir yerlerde hep bunu hatırladı. Hatıraları geceleri onu bulduğu an öfkeye, üzüntüye ve şiddetli eylemlere dönüştü. Hayvanlara zarar verdiği için üzülüyordu. Onu ailesinden mahrum eden tüm davranışları için üzülüyordu. Hislerini geri kazanmak onu nihayet içimizden biri yapmıştı. Beth normal biri olabilmek adına çok çabaladı. Ailesi de onu bu çabasında bir an olsun yalnız bırakmadı.

 

Tepkisel Bağlanma Bozukluğunun yeniden nüksetmemesi için hayatı boyunca yakından takip edildi. Aldığı destekler ile günlük yaşantısında başarılı oldu. Colorado Üniversitesi'nde hemşirelik bölümünü bitirdi. Mesleğinde gösterdiği üstün çabalarına karşılık ödül aldı. Annesiyle birlikte More Than a Thread of Hope adında bir kitap yazdı. O artık 1990 yılında ‘Child of Range’ adındaki belgeselde istismar hakkında konuşan çocuk değildi.

 

Çocukluk deneyimlerine istinaden aynı deneyime sahip olan çocuklara mentor oldu. Families By Design adlı bir şirketin yöneticiliğini üstlendi. Burada aynı teşhisi alan çocukların ailelerine yardım eli uzattı. Kısacası kendi ayakları üzerinde duran güzel ve güçlü bir kadın oldu. Kozasını yırtan Beth, ona bahşedilen ikinci şansı asla tepmedi. Evlenip kendi yuvasını kuracak kadar sağlıklı bir bireye dönüştü.