Kızının Katilini Vuran İntikamcı Anne: Marianne Bachmeir

1950 yılında doğan Marianne Bachmeir, çatışmalarla dolu aile evinde mutlu olmaya çalışan çocuklardan biriydi. Ebeveynleri, Doğu Prusya’dan küçük bir kasabaya taşınmadan önce Bay Bachmeir’in Nazi ordusunun bir üyesi olduğu biliniyordu. Bu durum kısa zamanda aile bağlarının kopmasına ve boşanmayla sonuçlandı.

Marianne, annesinin yeni evliliğinden sonra zor zamanlar geçirdi. On altı yaşındayken ilk doğumunu yapmıştı. Ancak bakamayacağı gerekçesiyle bebeği evlatlık verildi. İki yıl sonra ikinci çocuğuna hamile kalan Marianne, doğumdan kısa süre önce tecavüze uğradı. Çalkantılı yaşamında ikinci çocuğuna da gerekli özeni gösteremeyecek kadar toy görünüyordu. En nihayetinde çocuklarından vazgeçmek zorunda kalmıştı.

1970’li yılların başında kendi ayaklarının üzerinde durabilecek noktaya eriştiğinde üçüncü kez hamileydi. Bu defa bekar bir anne olarak sorumluluk üstlenmeye hazırdı. 1973’te kucağına aldığı kızına Anna Bachmeir ismini verdi. İlk iki çocuğunun kaderini düşününce onun için elinden gelenin en iyisini yapmak istiyordu. İşe tüp ligasyonu olmakla başladı.

Böylece bir daha aynı acıları yaşamayacağından emin olmuştu. Aynı yıl yavaş ama emin adımlarla anneliğin ne anlama geldiğini öğrendi. Bir çocuğun yürümesinin, konuşmasının ve sımsıkı sarılmasının değerini artık o da biliyordu. Sonunda kaderin onlara kötü bir oyun oynayacağından habersiz, anne kız beraber acı tatlı hatıralarla yedi yılı devirmişti.

5 Mayıs 1980 Pazartesi gününün bir önceki günler kadar sıradan geçmesi bekleniyordu. Ne vardı ki bu sevimli ikilinin arası küçük bir tartışma yüzünden açıldı. Anna o kadar mutsuzdu ki okula gitmek yerine motivasyon arayışına girmişti.

Bir şekilde ayakları onu kasabın evine götürdü. 35 yaşındaki Klaus Grabowski daha önce iki kız çocuğuna cinsel istismardan hüküm giyen bir pedofiliydi. 1976’da mahkumiyeti sırasında kimyasal yollarla hadım edilmiş fakat iki yıl sonra hormon tedavisiyle durumu düzeltmeye çalışmıştı.

Tüm bu gerçeklerin küçük bir çocuk tarafından bilinmesine imkân yoktu. O gün komşusunun evine kedilerini sevmek için gelen Anna, son nefesini vahşi bir adamın ellerinde verdi. Eğer Grabowski’nin nişanlısı onu ihbar etmemiş olsaydı belki de cesedi yerel bir su kanalında kayıplara karışacaktı.

Akşam vakti gelen tutuklamanın ardından çocuğun kartona sarılmış bedeni tarif edilen bölgeden alındı. Marianne Bachmeir gerçekleri öğrendikten sonra acıya teslim oldu. Ancak bu acı, katilin yeni itiraflarıyla öfkeye dönüştü. İddiasına göre niyeti Anna’yı istismar etmek değildi. Asıl kurbanın kendisi olduğunu söylüyordu. Sözüm ona küçük kız onu baştan çıkarmaya ve şantaj yapmaya çalışmıştı. Eğer istediği parayı vermezse istismar edildiği yalanını annesine söyleyecekti. Öldürmekten başka bir çare bulamayan zavallı bir kurban rolünü üstleniyordu.

Grabowski’nin utanmaz bir riyakâr olduğu açıktı. Marianne, bir yandan ani duygu değişimlerinin içinde sürüklenirken diğer yandan hesaplaşma vaktinin geleceği günü iple çekiyordu. 6 Mart 1981’de tüm dünya adalet arayışındaki bir annenin bir suçluya dönüşme hikâyesini öğrenmek üzereydi. Marianne Bachmeier mahkeme salonuna soktuğu silahı kızının katilini sırtından vurmak için ateşlemişti. Toplamda sekiz atıştan yedisi hedefteki Klaus Grabowski’ni buldu. Katil neredeyse anında ölmüştü. Batı Almanya’da duruşma günü patlak veren cinayet kısa sürede medya aracılığıyla uluslararası bir dava haline geldi.

Zavallı annenin hikâyesini gündeme getirmek isteyen basın kuruluşları bölgeye akın ediyordu. İşlediği cinayete hak verenler tarafından kısa sürede “intikamcı anne” lakabıyla bilindi. Yargılanacağı güne kadar sesini duyurma çabasına devam eden Marianne, yasal masraflarını karşılamak için bir Alman dergisine belirli açıklamalarda bulundu. Anlattıklarına karşılık binlerce dolar kazandığını duyanlar tarafından tepki alması uzun sürmemişti.

14

İnsanlar “acılı anne” imajının yerine “soğukkanlı katil” imajıyla ilgilenmeye başladı. Aynı durum davanın seyri için de önemliydi. Adını temize çıkarmaya çalışanlar kadar hukukun üstünlüğü için mücadele edenlerin sayısı da azımsanamazdı.

Hak ettiği cezayı alması amacıyla geçmişi olduğu gibi topluma açıldı. İlk iki çocuğunu koruyucu ailelere verdiğini öğrenen belirli kesim, annenin samimiyetini sorgulamaktan çekinmedi. Lakin bu gerçek, başından beri destek veren kitlelere engel teşkil etmiyordu. 2 Kasım 1982’deki dava günü Marianne Bachmeier, ölü kızını mahkeme salonunda gördüğünden dolayı cinayeti işlediğini söyledi. Yargıç Günther Kroeger, olay günü Bachmeier’in “Onu öldürmek istedim.” dediğini işittiğinden söz edene kadar anlık gelişen bir olay gibi aktarılıyordu.

Tetiğe bastıktan sonraki soğukkanlı duruşu ve tavırlarına istinaden terazinin dengesi dört ay boyunca bir aşağı bir yukarı gidip geldi. Özellikle Almanya’da sansasyona neden olan olay, görgü tanıkları ve yeni şahitlerin iddialarıyla dört ay gibi bir sürede sonuçlandı. Destekçileri, Marianne Bachmeier’in adam öldürme ve kanuna aykırı olarak ateşli silah bulundurma suçundan altı yıl hapis cezası aldığını öğrendi.

Bu cezanın her iki taraf için de tatmin edici yönü yoktu. Tüm itirazlara rağmen üç yılını içerde geçirdi. Özgürlüğe bir kez daha kavuştuktan sonra hayatına yeni bir sayfa açmak üzere bir evlilik yaptı. Kocasıyla beraber geleceğe odaklanmak istiyordu. Birliktelikleri birkaç yıl sonra aniden sonlandı.

Kanser olduğunu öğrenince terk ettiği Almanya’ya geri döndü. Buradayken katıldığı bir televizyon programında, kızının katilini Anna hakkında daha fazla yalan söylememesi için vurduğunu itiraf etti. Röportajdan yalnızca bir yıl sonra, 46 yaşındayken öldü. Hayata veda etmeden önce, muhabir Lukas Maria Böhmer'den son günlerinde kendisine eşlik etmesini ve hayatının son aşamalarını filme almasını istedi. Vedasından sonra küçük kızı Anna ile aynı mezarı paylaştı.