İntikam Prensesi: Kievli Olga

İntikam Prensesi: Kievli Olga

Rurik Hanedanlığının kurucusu Rurik’in oğlu Prens Igor, tahtı devralmadan önce, Kievli Olga ile hayatını birleştirmişti. Hükümdarlığı süresince bölgedeki toplulukları fethetmiş ve bölgelere Kiev Knezliği adını vermişti. Çağdaşları arasında önemli ölçüde bilinen I.Igor, Drevlianlar ile arasındaki gerilimi kontrol altına almak istiyordu. 

 

Geçmişte Bizans İmparatorluğu’na karşı birlikte hareket etmelerine rağmen, naip Oleg’in ölümünden sonra vergi vermeyi bırakmışlardı. Onun boşluğunda, savaş ağası Sveneld bölgeden haraç toplamaya başladı. Bu olaydan sonra zaten zor durumda olan halk, I.Igor’un yeniden haraç toplamak istemesiyle beraber isyan etti. 945’te patlak veren isyanda son derece vahşi bir yöntemle öldürüldü. Kocasının ölümünden sonra Olga, üç yaşındaki oğlu Svyatoslav için naiplik yapmaya başladı. 

 

 

Drevlianlar ise hâlâ zafer sarhoşuydu. Öyle ki I.Igor’un arkasındaki güce göz dikmeleri uzun sürmedi. Kendilerince savunmasız kalan dul eşe bir evlilik teklifi önerdiler. Üstelik evlenmesini istedikleri kişi kocasının katili Prens Mal idi. Olga huzuruna çıkan elçilere gerçek duygularından bahsetmedi. Tekliflerinden memnun kaldığını söyleyerek onları kandırmıştı.

Soylu kadına boyun eğdirdiklerini düşünen yirmi elçi başlarına geleceklerden habersiz bir şekilde teknelerine geri döndü. Ancak mutlulukları uzun sürmemişti, Olga sadece bir gün önce elçiler için büyük bir hendek kazdırmıştı. Öfkeli kalabalığın arasında başlayan perişanlıkları diri diri gömülmeleriyle son buldu. 

 

Katliamın haberi dışarı sızmadan, planın ikinci ayağına geçildi: Drevlian soylularını Kiev’e davet etmek. Olga, Prense yazdığı mektupta evliliğe sıcak baktığını söylüyordu. Eğer niyetinde ciddiyse, en iyi adamlarını yolculuğunda eşlik etmeleri için Kiev’e göndermeliydi. Mesajı alan Prens, bir zamanlar yönetimde söz sahibi olan soylulardan bir grup oluşturdu. Balla kaplı tuzağa çekilen seçkinler yolculuklarından keyif almıştı.

 

Lakin bölgeye varır varmaz onlardan hamama gitmeleri istenildi. Sözde Olga’nın huzuruna çıkmadan önce yıkanmaları gerekiyordu. Davetlilerin tamamı hamama gittikten sonra alan ateşe verildi. Kilitli kapıların arkasında kalan insanlar olay yerinde yanarak can vermişti. Çok geçmeden yeni planını devreye soktu; kocasının öldürüldüğü şehirde cenaze yemeği talep ediyordu. 

 

Drevlianlar kadını evliliğe ikna etmeye o kadar odaklanmıştı ki başlarına gelen faciayı algılamakta gecikiyorlardı. Sırf prensin müstakbel eşini tatmin etmek için isteğini kabul ettiler. Olga, tam vaktinde, kendi adamlarıyla birlikte kocasının öldürüldüğü şehre geldi. Mezarının başında yas tutmasına izin verdiler. 

 

Daha sonra hep birlikte yemek masasındaki yerlerini almışlardı. İçkinin su gibi aktığı ortamda hemen hemen herkes sarhoştu. Ok, yay tutmak bir yana, yürüyecek halleri kalmamıştı. Olga askerlerine saldırıya geçmelerini emretti. O gece beş bin kişi öldürüldükten sonra topraklarına geri döndüler. Ne yazık ki kocası uğruna düşmanın kökünü kurutmaya kararlıydı.

 

Geride kalanlar için hazırladığı orduyla bir kez daha saldırıya geçti. Drevlianlar I.Igor’un öldürüldüğü şehirde kapana kısılmıştı. Kuşatma bir yıl uzayınca, yalvar yakar hâlde vergi ödemeyi kabul ettiler. Oysaki melek yüzlü kadının karanlık tarafına güvenmiyorlardı. Ancak her defasında ölüm korkusuyla yaşamak ölmekten bin beterdi. Olga, belki de bu yüzden, merhametli yüzünü ortaya çıkardı.

 

Bu defa onları affettiğini ve ufak bir barış talebi olduğunu söyledi: "Bana her evden üç güvercin ve üç serçe gönderin." Tuhaftı, fakat kulağa son derece anlamsız gelen talebi reddetmeye güçleri yoktu. Sorgusuz sualsiz her evden istenen sayıda kuş getirildi. Olga’nın emriyle askerler kuşların ayaklarına kükürt çubukları bağladı. Gece çöker çökmez ikinci bir emirle çubuklar ateşe verilmişti. 

 

 

Serbest kalan kuşlar yuvaları bildikleri evlerine döndü. Bu plan, evlerin yanmasına, şehrin alevler içinde kalmasına neden oldu. O güne tanık olanlar şehirde yanmayan tek bir ev göremedi. Alevlerden kaçmayı başaranlar bile askerler tarafından öldürüldü. Hayatta kalan soylular Olga’nın sadık askerlerine köle olarak hediye edildi. 

Kievli Olga tüm dünyaya bir kadının acısını hafife almamayı öğretmişti. Nihayetinde onu küçümseyen düşmanları korkunç bir sonla karşılaşmıştı. İntikamını tamamladıktan sonra, İmparator VII. Konstantin'in desteğiyle, Hristiyanlığı benimsedi. Bizanslılar, Olga'yı "Havarilere eşit" görüyordu. Daha sonra, 1577'de Rus Ortodoks Kilisesi onu resmi olarak aziz ilan etti. Bu sayede intikam prensesi "Aziz Olga" adıyla anıldı.

 

 

Bu gibi haberlerinin devamı için parafesor.net sitemizi ziyaret edebilirsiniz. 

Benzer içerikler için buraya tıklayınız.