Jose Mauro de Vasconcelos’un Şeker Portakalı kitabından muhteşem alıntıları sizler için derledim.
"Ben şuna inanıyorum, sevgi insana her şeyi yaptırabilir, bir de sevgisizlik."
“Acılarım kaç gün sürecek Portuga?
40 gün.
40 gün sonra geçecek mi?
Hayır, alışacaksın…”
"Hepimiz büyüktük. Küçük küçük parçalarla, aynı üzüntüden payını alan büyük ve hüzünlü kişiler."
“Çocuk yüreği unutur ama affetmez.”
"Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum."
“Üzgünsün diye, ağlaman gerekmiyor.”
“Dodo, ne hüzün ne tasa öldürür adamı!…
"Xururuca!
Ne var?
Ağlamak kötü bir şey mi?
Ağlamak hiçbir zaman kötü değildir, budala. Neden sordun?
Bilmiyorum, bir türlü alışamadım. Sanki yüreğim boş bir kafes..."
“Uyuyalım. İnsan uyudu mu her şeyi unutur.”
“İçimde konuşan küçük kuşum değildi: Yüreğim olmalıydı bu.”
“İnsan yüreğinin, bütün sevdiklerini içine alabilmesi için çok büyük olması gerektiğini bilmelisin.”
"Hayata uzaktan bakarak ilgisizliğimde yitip gitmiş gibiydim."
“Sonra seni başka bir biçimde öldürdüm. Yani, seni yüreğimde canlandırarak öldürdüm.”
"Masalın nerede bittiğini, hayatın nerede başladığını fark edemiyorum. Bazen suratıma garip bakıyorlar, o zaman uyanır gibi oluyorum."
"Destedeki bütün kartları öğrenmiştim. Ama valeleri pek sevmiyordum. Nedendir bilmem, kralın uşağı gibi bir görünüşleri vardı!"
"İnsan yüreğinin, bütün sevdiklerini içine alabilmesi için çok büyük olması gerektiğini bilmelisin."