Bu kısa hikayemizde derin anlamlar yatıyor...
Kral Nemrud, Hz. İbrahim'in yakılması emrini verdikten sonra odunlardan büyük bir yığın yapılmış. Odunları ateşe vermişler, alevler o kadar yükselmiş ki sanki bulutlar tutuşacakmış.
Bu sırada bir karınca ağzında küçücük bir damla su ile koşa koşa alevlere doğru gidiyormuş. Gökte uçan ve gagasında ateşe atmak üzere bir dal parçası taşıyan bir kartal onun bu telaşını görüp sormuş hemen yanına yanaşıp: “Bu acelen niye? Nereye böyle?”
Ağzında bir damla su taşıyan karınca o bir damlayı ellerinin arasına alıp, “Duymadın mı” demiş. “Nemrud, İbrahim Peygamber’i ateşte yakacakmış. İşte ateşin olduğu yere su götürüyorum.”
Bu sözleri duyan kartal kendini tutamayıp kahkahalarla gülmeye başlamış. “Sen şu ateşe dönüp yüzünü hiç bakmadın mı?” diye sormuş. “Ne kadar büyük. Senin bir damla suyun ona ne yapabilir ki?”
Su taşıyan karınca, “olsun” demiş. “Hiç olmazsa safımız belli olur.”